„Około 1770 roku Warszawa liczyła około 40 tysięcy mieszkańców.
W ostatnim dwudziestoleciu Rzeczypospolitej nastąpił wzrost liczby ludności, która według przeprowadzonego w r. 1792 spisu, czyli Rewizji, osiągnęła liczbę ponad 100 tysięcy mieszkańców w lewobrzeżnej Warszawie.
Ten wielki, bo czterokrotny wzrost nie wypływał bezpośrednio z przyrostu naturalnego i migracji ludności. Spis z roku 1792 objął znacznie większy teren miasta niż poprzednio sporządzane.
A zatem liczba 100 tysięcy mieszkańców obrazuje nie tylko wzrost rzeczywisty ludności stolicy, ale również proces powstawania aglomeracji wielkomiejskiej, na którą składały się dawne ośrodki Starej i Nowej Warszawy, ich posiadłości, przedmieścia, liczne jurydyki (jednostki administracyjne) rozrzucone w różnych dzielnicach.
Legitymując się tą liczbą ludności w końcu XVIII wieku Warszawa zaliczona została do grupy wielkich miast europejskich, wśród których pierwsze miejsce zajmował milionowy Londyn, następnie Paryż, a za nim nieco mniejszy Wiedeń.
Stolica Polski znalazła się wśród miast tej wielkości, co Lyon, Marsylia czy Bordeaux” – przytaczały dane Anna Berdecka i Irena Turnau w „Warszawie okresu Oświecenia”.
Ilustracją do wpisu jest fragment obrazu Bernarda Bellotta zwanego Canalettem pt. „Kościół św. Krzyża w Warszawie”. Obraz znajduje się w stałej kolekcji Zamku Królewskiego.
Po więcej ciekawostek na temat Warszawy zapraszamy do darmowej aplikacji na smartfony pod nazwą Canaletto.online
#Canaletto#Bellotto#flaneur#okonasztukę
Treść powstała dzięki współfinansowaniu ze strony m.st. Warszawy w ramach projektu “Canaletto.online, sztuka łączy”.